วารรักอสุรา (ละมุน แต่ดุ(?!))
หลังจากนี้เขาจะทำให้เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพูดชื่อผู้ชายคนนั้นออกมาเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ริมฝีปากแสนหวานนั่นจะต้องเรียกแต่ชื่อของเขา คนที่เธอจะต้องจดจำทุกลมหายใจเข้าออกคือเขา เขาคนเดียวเท่านั้น !
ผู้เข้าชมรวม
2,590
ผู้เข้าชมเดือนนี้
24
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
*** เหมาะสำหรับผู้ชอบงานเขียนละเอียดละเมียดละไม แต่ถามว่าแซ่บมั้ย แซ่บม๊ากกกกก***
มีใครสักคนเคยบอกกับเขาว่าสักวันเขาจะได้เจอกับผู้หญิงที่คิดถึงความรู้สึกของเขามากกว่าตัวเอง คนที่พร้อมจะเป็นทั้งภรรยาและแม่ของลูกให้กับเขา
นั่นมันช่างน่าขัน เพราะมันคงเป็นเหมือนตลกร้ายสำหรับชีวิตของเขา หากต้องเจอผู้หญิงคนนั้นจริงๆ
........................................................................................................................................................
ปรมัตถ์ พลารักษ์ (ปัตย์) อายุ 32 ปี
" ตั้งสามปี เธอจำไม่ได้เลยหรือไงว่าเราลึกซึ้งกันแค่ไหน "
เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่กำลังจะสูญเสียทุกสิ่งและถูกทุกคนหันหลังให้ ในชีวิตที่ไม่เคยให้ความสำคัญกับสิ่งใดนอกจากชัยชนะและความพึงพอใจแปรเปลี่ยนไปเมื่อมรสุมลูกใหญ่กำลังถาโถมเข้าใส่ และนั่นทำให้ปรมัตถ์เลือกที่จะตะครุบเอาสมบัติที่เป็นของตัวเองทุกชิ้นอย่างบ้าคลั่ง โดยเฉพาะลูกหนี้สาวที่เขารับจำนำร่างนุ่มนิ่มหวานละมุนนั้นเอาไว้เพื่อแลกกับเงินที่ถูกตีค่าเป็นความกตัญญูของเธอ
ทว่ายิ่งเก็บเธอเอาไว้ใกล้ตัวมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกลัวที่จะสูญเสียเธอไปมากเท่านั้น
นิศาชล ไชยวิบูล (ตาล) อายุ 23 ปี
"ต้องรู้อะไรมากกว่านี้อีกหรอคะ ถ้ารู้มากกว่านี้สักนิด บางทีตาลอาจจะห้ามตัวเองไม่ให้คิดอะไรกับคุณได้บ้าง"
คุณครูสาวผู้พ่วงตำแหน่งลูกหนี้แสนจำใจ เธอถูกปฏิเสธการชำระหนี้ด้วยเงินตราที่สามารถชำระหนี้ได้ตามกฎหมายอย่างไร้เยื่อใยเพราะเหตุผลที่เธอไม่เคยเข้าใจ สามปีที่ผ่านมานั้นเธอเป็นเพียงอากาศธาตุที่หมุนเวียนอยู่รอบกายของปรมัตถ์ เฝ้ามองเขาอยู่อย่างห่างๆและอยู่ในสายตาของเขาไม่ถึงหนึ่งวัน ไม่มีเหตุผลอะไรเลยด้วยซ้ำที่เขาจะต้องการตัวเธอไปมากกว่าเงินสามล้านที่เธอบากหน้าไปหยิบยืมเขามา
เพราะกลัวหัวใจตัวเอง เธอจึงเลือกที่จะหนี ! แต่เพราะเลือกที่จะทำแบบนั้นเธอจึงถูกกระชากเข้าสู่อ้อมกอดของอสูรร้ายอย่างสมบูรณ์แบบ !
..................................................................................................................................................
ช่วงขายาวของนักธุรกิจหนุ่มก้าวฉับไปตามทางเดินของคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองของใครบางคนที่ทำให้ ‘ปรมัตถ์’บ้าคลั่งตลอดสามวันที่ผ่านมา ปลายเท้าแกร่งในรองเท้าราคาแพงระยับของปรมัตถ์เดินมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหรูขนาดใหญ่ก่อนประตูบานนั้นจะถูกกระชากให้เปิดออกอย่างง่ายดาย
คีย์การ์ดใบเล็กร่วงหล่นลงสู่พื้นอย่างไร้ความหมายเมื่อสายตาคมกริบคู่นั้นมองเห็นเพียงร่างบางของใครบางคนที่นั่งคู้ตัวอยู่บนโซฟาตัวยาว ...ดวงตาคู่บวมเป่งนั้นเบิกกว้างอย่างที่เขาสามารถจะสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนแม้ว่ามันจะทั้งบวมและแดงจากการร้องไห้อย่างหนัก
“คุณปัตย์!”
“ยังจำชื่อผัวตัวเองได้ดีอยู่สินะ”
เสียงเข้มดุดันนั้นเอ่ยขึ้นในระดับที่ไม่เบานัก และนั่นก็ดังมากพอที่จะทำให้ร่างบางของ‘นิศาชล’ที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นโยนไหว ขาเรียวของคนตื่นตระหนกก้าวลงจากโซฟาตัวยาวและวิ่งไปที่ประตูห้องนอนอย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดที่ตระหนักรู้อยู่เป็นนิจว่าคนตรงหน้าอันตรายขนาดไหน
แต่นั่นก็ดูเหมือนจะช้าเกินไปเหลือเกิน
“ชีวิตเธอนี่คิดเป็นแต่จะหนีหรือไง”
“ปล่อยตาล”หญิงสาวสะบัดมือออกจากพันธนาการของนักธุรกิจหนุ่มจนสุดแรงกระนั้นมือที่แข็งแกร่งที่ยิ่งกว่าคีมเหล็กของเขากลับไม่ขยับเขยื้อนแม้เพียงสักนิด
“ถ้าคิดแค่จะหนีเข้าไปอยู่ในห้องโง่ๆนั่น ฉันจะทำให้คุณภัทรของเธอรู้ซะตั้งแต่ตอนนี้ว่าเราเป็นอะไรกัน”ดูเหมือนว่าชื่อของกุมารแพทย์หนุ่มคนนั้นจะช่วยเรียกสติของคนที่กำลังขวัญเสียได้เป็นอย่างดี มาถึงตอนนี้ เขาควรจะตีความคนที่เกือบจะเป็นภรรยาทางพฤตินัยของตัวเองกับภัทรพงศ์อย่างไรดีล่ะ
คล้ายกับว่าญาติผู้พี่ที่เขาไม่เคยจะสนิทด้วยจะกำลังทำให้ชีวิตของเขาต้องวุ่นวายจนเกินเหตุไปสักหน่อย !
ริมฝีปากรูปคันธนูนั้นแสยะยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กๆ เมื่อเห็นท่าทีที่สงบลงของนิศาชล ทว่าดวงตาคู่ที่วาววับเพราะหยดน้ำตานั้นกลับเสหลบสายตาของเขาอย่างคนมีชนักติดหลัง เพราะชื่อของผู้ชายคนนั้น
“แค่ชื่อมันยังวิเศษวิโสขนาดนี้เลยสินะ”
ปรมัตถ์รั้งร่างบางของนิศาชลเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้สายตาสำรวจเรือนกายบอบบางที่ดูซูบผอมจนน่าตกใจของเจ้าหล่อนทั้งที่คลาดสายตาเขาไปเพียงไม่กี่วันเท่านั้น กระนั้นรอยช้ำขนาดไม่เล็กที่เป็นผลมาจากสงครามขนาดย่อมของเธอและเขาเมื่อวันก่อนก็ยังคงปรากฏชัดบนแขนเรียวข้างหนึ่งของเธออยู่เช่นนั้น
“ปล่อยค่ะ”
“กลัวมันรู้หรือไงว่าเธอเป็นเมียฉัน ...เพราะแบบนี้สินะถึงยอมให้มันพาหนีออกมา”
“คุณภัทรไม่เกี่ยว ตาลขอให้เขาพาตาลออกมาเอง”
“ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่ง‘เรื่องส่วนตัว’ของฉัน”นัยน์ตาสีน้ำตาลวาววับมองเรื่องส่วนตัวของตัวเองที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยโทสะที่กำลังก่อตัวขึ้นมากขึ้นทุกวินาที “ถ้าเธอทำให้ชีวิตของฉันต้องวุ่นวายอีก ฉันจะทำให้เธอต้องเดือดร้อนแน่”
“อย่าค่ะ!”
เสียงสั่นเครืออุทานอย่างตกใจเมื่อปรมัตถ์กระชากร่างของเธอให้เข้าไปปะทะแผงอกกว้างของเขาอย่างแรง ความหวาดกลัวอย่างสุดขีดที่วิ่งขึ้นมาจับขั้วหัวใจนั้นทำให้ร่างบอบบางนั้นสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุม หยดน้ำตาของความหวาดหวั่นยังรินไหลลงมาอยู่เช่นนั้น ...แม้ในยามที่เธอไม่ได้สบสายตาแสนดุดันของเขาก็ตาม
“ทั้งเธอ ทั้งครอบครัวเธอ หรือแม้แต่คุณภัทรของเธอ”
ปรมัตถ์เอ่ยบอกเสียงเรียบก่อนจะลดสายตาลงมองเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่เดาได้ไม่ยากว่าเป็นของใครที่อยู่บนเรือนกายของนิศาชล มือหนาโฉบลงปลดกระดุมเสื้อตัวใหญ่นั้นออกอย่างรวดเร็วกระนั้นมือบางของหญิงสาวก็คว้าข้อมือแกร่งนั้นเอาไว้อย่างตระหนก
“คุณจะทำอะไร”
“ถอดออก ฉันไม่ชอบให้กลิ่นคนอื่นติดตัวเธอ”น้ำเสียงของปรมัตถ์นั้นเต็มไปด้วยโทสะอย่างเปี่ยมล้น กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าหญิงสาวจะไม่มีมันเหมือนอย่างที่เขามี
“...คุณพูดแต่คำว่าไม่ชอบ ไม่ชอบ แต่ไม่เคยถามตาลเลยว่าสิ่งที่คุณทำ ตาลชอบมันรึเปล่า”
***ขออนุญาตตัดน้า มันยาวเกินจะรกหน้าแรกค่ะ อ่านต่อได้ที่ตอนข้างล่างเลยค่า***
..................................................................................................................................................
สวัสดีค่ะ ไรต์คนเดิมกลับมาแล้ว นานมากแล้วที่ไม่ได้อัพนิยายที่นี่ ด้วยข้อจำกัดด้านเนื้อหาหลายๆอย่าง แต่ยังหวนคิดถึงเว็บเด็กดีเสมอมาค่ะ ไรต์อาจจะหายไปนานไม่ได้อัพเดตข่าวคราวเลย ทั้งนี้นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องล่าสุดที่ไรต์ได้แต่งขึ้นในนามปากกา พันธกานต์/พลับพลึงธาร ที่ใช้แทนนามปากกากันเกราในเรื่องเก่าก่อน แม้จะหายไปนานแต่ยังแต่งนิยายด้วยใจรักและความละเอียดลออเช่นเดิม หวังเป็นอย่างยิ่งว่ารีดจะมีความสุขกับนิยายเรื่องนี้
ขออภัยที่ต้องหยุดการอัพเดตนิยายเรื่อง อ้อมกอดเพลิงตะวัน นะคะ แต่รับรองว่าคุณปัตย์และหนูตาลจะช่วยปลอบประโลมใจได้เป็นอย่างดีค่ะ หากใครต้องการติดตามผลงานเรื่องอื่นๆของไรต์ สามารถเสิร์ชนามปากกา พลับพลึงธาร ได้ที่Tunwalai และreadAwrite เลยนะคะ
ปล.นิยายเรื่องนี้อัพให้อ่านจนจบและจะขอลบเนื้อหาก่อนทำเป็นE-bookนะคะ ทั้งนี้จะลบเนื้อหาราว1 สัปดาห์หลังเรื่องจบบริบูรณ์ค่ะ
|
|
|
|
|
ผลงานอื่นๆ ของ พลับพลึงธาร/พันธกานต์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พลับพลึงธาร/พันธกานต์
ความคิดเห็น